Aktywność
Chęć do zabawy
Inteligencja
Łatwość szkolenia
Terytorialność
Linienie
Kontakty z innymi psami
Kontakty z kotami
Kontakty z dziećmi
Szpice fińskie, jak można domyślić się po ich nazwie, pochodzą z Finlandii, gdzie nazywane są dźwięcznie „Suomenpystykorva”. Najwięcej przedstawicieli tej rasy spotkamy w krajach skandynawskich, a także w Anglii, gdzie rasa ta zawitała jako pierwsza poza swym rodzimym krajem. W Polsce szpice fińskie stanowią dość rzadki widok. Szpice te służyły jako psy do polowań, i dalej są w tym celu używane w Finlandii, gdzie polują głównie na małą zwierzyne, chociaż także spotyka się wzmianki o używaniu ich do polowań na tak ogromną zwierzęta jak łosie. Świadczy to o ogromnych pokładach odwagi u tak niskiego psa, którego główną rolą w polowaniach było obszczekiwanie zwierzyny, nie pozwalając jej uciekać i jednocześnie wskazując myśliwym jej położenie. Nikogo nie zdziwi więc pozostała u nich hałaśliwość, która mogłaby przyprawić niektórych o zawroty głowy – podaje się że dorosły szpic fiński jest w stanie szczekać aż 160 razy na jedną minute!
Szpic fiński – wygląd i opis rasy
- Rozmiar: 39-50 cm
- Waga: 7-13 kg
- Sierść: średnia
- Długość życia: 12-14 lat
Szpic fiński – wzorzec rasy
Szpic fiński został zaklasyfikowany według FCI w grupie 5, czyli szpiców i psów ras pierwotnych oraz ze względu na jego użytkowanie w polowaniach należy też do sekcji 2 – nordyckich psów myśliwskich. Psy te nie są użytkowane poza krajami skandynawskimi, podlegają próbom pracy tylko w Finlandii, Norwegii i Szwecji. Jak wygląda dorosły wzorcowy szpic fiński z rodowodem?
- Ma jajowatą, rozszerzającą się stopniowo w kierunku uszu głowę,
- Wyprostowane, szpiczaste uszy,
- Wąską i stopniowo zwężającą się kufę,
- Migdałowe, ukośne oczy,
- Dość krótką umięśnioną szyje, z kryzą u samców,
- Niemal kwadratową, mocną budową,
- Zakręconym do przodu ogonem,
- Mocnymi prostymi kończynami,
- Okrągławymi łapami, zwanymi nawet „kocimi”.
Jeśli chodzi o to jak wygląda szata szpica fińskiego, jego włosy są dłuższe na tułowiu i uniesione, a na głowie i kończynach krótsze i bardziej przylegające. Najdłuższa sierść występuje na ogonie i tyle ud, gdzie tworzy tak zwane „portki”. Szpice fińskie charakteryzuje ich lisie umaszczenie, od czerwonego do złotobrązowego, z jasnym podszerstkiem i jaśniejszym odcieniami. Dopuszczalne są białe znaczenia na łapach i klatce piersiowej. Z ciemnych oczu szpica fińskiego można wyczytać jego czujność i żywy temperament.
Szpic fiński – charakter
Szpice pochodzące z Finlandii charakteryzuje odwaga i duże pokłady energii, jak przystało na psa myśliwskiego. Są one samodzielne i wręcz uparte, co może stwarzać wyzwanie przy szkoleniu, dlatego już od szczeniaka należy wprowadzić oparte na pozytywnych, ale stanowcze wychowanie. Szpice są raczej nieufne i dystansują się od obcych, ale przywiązują się do swojej rodziny i mogą być doskonałymi psami towarzyszącymi, także dla dzieci. Szpice fińskie nie powinny być niebezpiecznymi psami dla ludzi, a co do innych zwierząt należy zachować ostrożność, ponieważ ich silny instynkt łowiecki może stwarzać problemy. Szpice są wesołe i żywotne, dlatego będą doskonałymi towarzyszami zabaw. Mogą mieszkać w mieście, ale trzeba pamiętać, że są to psy aktywne i wymagają one długich spacerów, a dodatkowo są też bardzo hałaśliwe, co może być przeszkodą do utrzymania tego psa gdy mamy nielubiących psów sąsiadów.
Szpic fiński– długość życia
Długość życia szpiców fińskich wynosi przeciętnie 12-14 lat, ale trzeba pamiętać że jest to średnia wartość i odpowiednio dbając o naszego psa możemy dać mu szansę na dłuższe, a już na pewno szczęśliwsze, życie. Nie możemy zaniedbywać wizyt u weterynarza, zarówno tych kontrolnych jak i profilaktycznych, pamiętając o przestrzeganiu wszystkich szczepień i terminów odrobaczania. Aby zadbać o jego formę musimy zapewnić mu odpowiednią dawkę ruchu oraz karmić go dobrej jakości karmą. Aby zadbać o bezpieczeństwo naszego szpica na spacerze warto zaopatrzyć się w długą linkę zamiast spuszczać go ze smyczy, ponieważ ze względu na łowcze popędy może uciec i się zagubić. Dodatkowo pamiętajmy o zaczipowaniu naszego podopiecznego i zaopatrzeniu go w adresówkę przy obroży, lub nawet jedną z nowszych opcji – GPS.
Szpic fiński– zdrowie
Szpice fińskie charakteryzuje bardzo dobre zdrowie, nie występują typowe choroby genetyczne dla tej rasy. Podejrzewa się, że jest to spowodowane pierwotnym pochodzeniem tej rasy i jej odpornością na rozmaite warunki.
Szpic fiński – pielęgnacja
Szpic fiński lubi być czysty, po spacerach sam będzie czyścił swoje futro, a jego opiekunowi pozostaje kąpiel przy bardziej kłopotliwym zabrudzeniu oraz regularne szczotkowanie co jakiś czas aby zmniejszyć linienie. Trzeba także pamiętać o higienie zębów, uszu oraz o przycinaniu pazurków.
Szpic fiński– żywienie
Jako że szpice fińskie są bardzo żywotne, ich metabolizm jest szybki i potrzebują odpowiednio zbilansowanej karmy która zaspokoi ich wymagania. Szukając takiej karmy trzeba zwrócić uwagę w szczególności na skład, tak aby był jak najbardziej przejrzysty i zawierał tylko naturalne składniki. Karmę psów warto rozdzielić na porcje w ciągu dnia, na przykład jedną rano i wieczorem, zamiast podawać jedną dużą. Należy także uważać z ilością smakołyków podawanych w ciągu dnia i unikać podawania ludzkiego jedzenia.
Szpic fiński – szkolenie i wychowanie
Psy tej rasy są inteligentne i przyzwyczajone do pracy u boku człowieka, ale jednocześnie samowolne i uparte, więc trening może stanowić trudne zadanie. Trzeba jednak pamiętać, że nic pozytywnego nie osiągniemy krzykiem i stosować wyłącznie pozytywne szkolenie, najlepiej pod okiem doświadczonego behawiorysty. Już od pierwszych dni szczeniaka w naszym domu warto rozpocząć naukę, na przykład od utrzymywania czystości w domu i socjalizacji z innymi psami. Przy odpowiednim treningu szpic fiński będzie idealnym członkiem kochającej rodziny.
Szpic fiński – szczeniaki i hodowla
Szczeniaki szpiców fińskich są bardzo rzadko dostępne w Polsce, chociaż istnieje mała ilość hodowli tej rasy. Szukając szczeniaka należy pamiętać o tym, aby hodowla była zarejestrowana w związku kynologicznym i każdy pies posiadał oficjalny rodowód FCI. Dzięki temu unikniemy zagrożenia wspierania pseudohodowli, w których psy są z reguły traktowane jako zysk, trzymane w złych warunkach hodowlanych i nie są poddawane badaniom, przez co mogą mieć poważne problemy zdrowotne.
Szpic fiński – ile kosztuje?
Jako że jest to unikatowa rasa, cena szczeniaka szpica fińskiego z Polskiej hodowli wynosi około 6 tysięcy złotych. Jednak trzeba pamiętać jak trudno dostępna jest to rasa i jeśli nam na niej zależy możemy myśleć o sprowadzeniu psa z zza granicy, na przykład Anglii, ale musimy być przygotowani na znacznie większy koszt.
Szukając psa w typie tej rasy warto także zaglądnąć do schronisk i fundacji, gdzie czekają psy do adopcji za darmo, co prawda bez rodowodu, ale gotowe na przekazanie całej swojej miłości nowej rodzinie.
Szpic fiński – historia rasy, ciekawostki
Istnieje parę teorii co do pochodzenia tej rasy. Przyjmuje się, że mogą one pochodzić od wilków jako rasa pierwotna, lub nawet od starożytnego półdzikiego psa z Indii. Mówi się, że szpice fińskie mogły także przybyć do Finlandii u boku plemion ugrofińskich. Jeśli chodzi o to co wiadomo na pewno, rasa ta jest w Finlandii zarejestrowana już od 1892 roku, a istnieje wiele wzmianek że i wcześniej psy w typie tej rasy były towarzyszami myśliwych.
Szpic fiński – dla kogo?
Szpice fińskie raczej nie stanowią dobrego wyboru dla niedoświadczonych psiarzy szukających pierwszego psa, ponieważ są stanowcze i samodzielne. Jeśli jednak umiejętnie przeprowadzi się trening, dbając aby utrzymać ciekawość psa i go odpowiednio nagradzając, szpic fiński może stać się ułożonym psem i doskonałym towarzyszem dla rodziny. Szpice idealnie dopasują się do aktywnej rodziny, także z dziećmi, przy ich odpowiednim obchodzeniu z psem. Szpice fińskie są myśliwymi, więc raczej ciężko o przyzwyczajenie ich do mieszkania z innymi zwierzętami, chociaż nie jest to niemożliwe, zwłaszcza przy przyzwyczajaniu już od szczeniaka
Zalety:
- Wesołe i sympatyczne w stosunku do członków rodziny,
- Mogą być dobrymi towarzyszami dla dzieci,
- Ze względu na mały rozmiar mogą odnaleźć się w mieszkaniu, o ile zapewni im się ruch.
Wady:
- Bardzo hałaśliwe,
- Może stwarzać wyzwanie w treningu,
- Trudno znaleźć szczeniaka w Polsce.
Autor
Redakcja RankingKarm.pl